پرشین طب – سلامت کودکان | به گزارش پرشین طب؛ گروهی از اختلالات ژنتیکی هستند که به علت نقص یا کمبود آنزیم‌های موثر در چرخه اوره بروز می‌کنند. تمام بیماریهای مذکور به‌صورت اتوزومال مغلوب به ارث (غیر از بیماری OTC که ژن آن روی کروموزومX قراردارد) می‌رسد یعنی برای بروز بیماری یک کپی از ژن معیوب از هر والد موردنیاز است و این بیماری در دختران و پسران به یک نسبت مشاهده می‌شود. افراد مبتلا به این بیماری‌ها، برای دفع آمونیاک بدن با مشکل مواجهند.
شیوع تخمینی این بیماری حدود یک به ۸۰۰۰ است ولی این شیوع واقعی نیست، زیرا بسیاری از موارد این بیماری غیرقابل تشخیص مانده و حتی ممکن است نوزاد فوت کند بدون آنکه تشخیص قطعی برایش پیدا شده باشد. به‌طور مثال گفته می‌شود که عامل ۲۰درصد سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) ناشی از اختلالات متابولیسم نوزادان، به‌ویژه اختلالات چرخه اوره است. بعضی بچه‌هایی که طیف‌های مختلف اوتیسم یا اختلالات رفتاری (مثل بیش‌فعالی همراه با جیغ و فریاد، آسیب زدن به خود و هذیان‌گویی) از خود نشان می‌دهند در‌واقع ممکن است جزء موارد تشخیص داده نشده اختلالات سیکل اوره باشند.
آمونیاک ماده‌ای به‌شدت سمی است که از تجزیه پروتئین‌ها و اسیدهای آمینه به‌وجود میآید به‌همین دلیل قبل از دفع به اوره تبدیل می‌شود. اوره ماده‌ای غیرسمی بوده و به‌راحتی از طریق ادرار دفع می‌شود. اگر آمونیاک به اوره تبدیل نشود، غلظت آن در خون افزایش می‌یابد و سبب وضعیتی به‌نام هایپر‌آمونمیا می‌شود.
افزایش سطح آمونیاک خون برای مدت طولانی، آسیب‌های غیرقابل برگشت مغزی، کما و درنهایت مرگ را به‌همراه خواهد داشت، بنابراین سیکل اوره باعث سم‌زدایی آمونیاک و برداشت مازاد گروه‌های آمینه ازت‌دار از بدن می‌شود. شایان ذکر است که حدود ۸۰درصد نیتروژن تولید شده در بدن، از طریق سنتز کبدی اوره دفع می‌شود.
در چرخه تولید اوره ۵آنزیم دخالت دارند و نقص در هر کدام از آنها منجر به انباشته شدن آمونیاک در بدن می‌شود و ۸بیماری مختلف را در بر می‌گیرد.
علائم بالینی
به‌طور کلی شروع و شدت حمله در اختلالات سیکل اوره به‌شدت متغیر بوده و به نوع جهش ژنی آنزیم مربوطه و میزان عملکرد آن در سیکل اوره بستگی دارد. در نتیجه بر مبنای نوع موتاسیون، اختلالات سیکل اوره به سه فرم شدید، متوسط و خفیف دیده می‌شوند.
فرم‌های متوسط تا خفیف بیماری در حالت نرمال مشکلی نداشته مگر اینکه وضعیت استرس‌زایی (مثل ابتلا به عفونت‌ها به‌ویژه عفونت‌های ویروسی، مصرف بیش از حد پروتئین‌ها –به‌ویژه در تعطیلات-، انجام ورزش‌های سنگین، جراحی، گرسنگی طولانی و مصرف داروهایی مانند والپوریک اسید، پردنیزولون و سایر ترکیبات کورتیکواستروئید) وجود داشته باشد که در این صورت سبب افزایش سوخت‌و‌ساز پروتئین‌ها و درنتیجه افزایش تولید آمونیاک شده و بیمار به علائم مسمومیت با آمونیاک دچار می‌شود.
زمان تولد: طبیعی
دوره نوزادی: در فرم شدید پس از یک دوره کوتاه بدون علامت، علائم سریعا پیشرونده در عرض چند روز اول زندگی (۳۶ الی ۴۸ساعت پس از تولد) ظاهر می‌شود که شامل خواب‌آلودگی، خوب شیر نخوردن، تنفس سریع یا کند، بی‌ثباتی درجه حرارت (به‌خصوص کاهش درجه حرارت بدن)، تشنج، آسیب مغزی، کمای عمیق، ازدست رفتن واکنش‌های طبیعی نوزادی و خونریزی داخل جمجمه (ناشی از نقص سیستم انعقادی) هستند. همه این حالت‌ها نشانه افزایش آمونیاک خون است.
دوران شیرخوارگی و کودکی: اختلال رشد جسمانی، مشکلات تغذیه‌ای، استفراغ، آسیب مغزی حمله‌ای با بروز خواب‌آلودگی، عدم تعادل و تشنج
دوران نوجوانی و بزرگسالی: بیشتر در فرم‌های متوسط و خفیف دیده می‌شود. مشکلات رفتاری، حملات عدم تشخیص موقعیت، خواب‌آلودگی، مشکلات روانی (مثل سایکوز یا روان‌پریشی، اسکیزوفرنی و دو قطبی شدن) و آسیب مغزی راجعه که معمولا به‌دنبال مصرف پروتئین زیاد یا استرس رخ می‌دهد.
بزرگسالان مبتلا به فرم خفیف بیماری، غالبا ناشناخته باقی می‌مانند و گاهی در اورژانس بیمارستان با علائمی نظیر تلوتلو خوردن، گیجی، پرخاشگری و عدم هوشیاری مراجعه می‌کنند که با مسمومیت دارویی یا الکلی اشتباه گرفته می‌شوند.
بخوانید
