پرشین طب – بارداری و ازدواج | به گزارش پرشین طب؛ فیبروم رحم یا تومور خوش‌خیم عضله‌ی صاف رحم، شایع‌ترین تومور لگنی در نزد زنان است که تقریباً در پنجاه درصد زنان و معمولاً در سنین باروری بین ۲۵ تا ۴۰ سالگی دیده می‌شود. انشالله در مقالات بعدش در خصوص درمان عفونت رحم صحبت خواهیم کرد.
علل و عوامل ایجاد فیبروم
دلیل قطعی بروز فیبروم رحمی مشخص نیست اما محققان به عوامل زیر برای ایجاد فیبروم رحمی اشاره می‌کنند:
• دلایل ژنتیک
• هورمون: گفته می‌شود ترشح هورمون‌های استروژن و پروژسترون که رحم زن را برای حاملگی آماده می‌کند ممکن است موجب رشد فیبروم هم بشود.
• عوامل شیمیایی دیگر: بعضی از مواد که به نگهداری بافت‌های بدن کمک می‌کنند، ممکن است سبب رشد فیبروم شوند.
• سن باروری
• وراثت: اگر مادر یا خواهر فرد به فیبروم رحمی مبتلا باشد، احتمال ابتلای وی هم بیشتر می‌شود.
• نژاد: تحقیقات نشان داده است که زنان سیاه پوست بیشتر با خطر فیبروم مواجه هستند تا زنان نژادهای دیگر. همچنین این دسته از زنان بیشتر در سنین پایین‌تر دچار فیبروم رحمی می‌شوند.
انواع فیبروم‌ها
فیبروم‌ها بر اساس محل آن‌ها در رحم تقسیم‌بندی می‌شوند. شایع‌ترین محل وجود آن‌ها اینترامورال (داخل عضله رحم)، ساب سروزال (به‌صورت توده‌ی برجسته‌ای خارج رحم) و زیر مخاطی (داخل حفره رحم) هستند. نوع سوم یعنی زیر مخاطی که از همه‌ی موارد نادرتر است با بیش‌ترین تظاهرات بالینی از جمله منوراژی یا خونریزی شدید قاعدگی و نازایی همراه است.
شایع‌ترین علایم فیبروم‌های رحمی
هرچند فیبروم‌های رحم در اندازه‌ی کوچک‌تر می‌توانند بدون علامت باشند و فقط هنگام انجام سونوگرافی‌ها به‌صورت اتفاقی تشخیص داده می‌شوند، ولی حداقل در پنجاه درصد بیماران عوارضی مانند دردهای لگنی، افزایش خونریزی‌های قاعدگی، درد شدید زمان قاعدگی و تکرر ادرار (به علت فشار روی مثانه) و نازایی دیده می‌شود.
- ۹۵/۰۱/۰۶